Haasten voor een busreis van vier uur

Bron: dagblad TC Tubantia van jl. dinsdag; foto's copyright www.excelsior31.nl (archief)

door Robin Campmans
Voor teletekst is het één van de vele uitslagen. HSV Hoek - Excelsior’31: 0-2. Maar het duel is voor de Rijssense topklasser veel meer dan een mededeling op pagina 833.

Hoek-uit betekent op vrijdag al reizen naar Zeeland, zaterdag vanaf half drie voetballen en tegen half elf ’s avonds terug op het eigen sportpark. ‘Eigenlijk mag je dit geen amateurvoetbal meer noemen.’

Rene Remie staart voor zich uit. ‘Natuurlijk had ik aan het begin van het seizoen gehoopt eerste keeper te worden’, zegt de reservedoelman van Excelsior’31. Hij hoeft normaal gesproken niet op speeltijd te rekenen tegen Hoek, maar is voor-het-geval-dat wel mee naar Zeeland. Een reis van ruim driehonderd kilometer, het betekent meer dan vier uur in de bus.

Er is bewust gekozen om vrijdagavond al te vertrekken, in de hoop zaterdag fris en fruitig in plaats van lamlendig aan de aftrap te verschijnen. De ene speler doodt de tijd door films te kijken, de ander houdt het bij muziek, een volgend groepje kiest voor een kaartsessie die zolang duurt dat iedereen wel een keer moet winnen.

‘Ik kreeg al een bericht op m’n mobiel met ‘welkom in België’. Je moet zelfs langs een tolweg om hier te kunnen komen’, vertelt aanvaller Bunyamin Özkök als de eindbestemming vrijdagavond tegen half elf is bereikt. Niet zo gek van dat sms’je, de afstand van Terneuzen naar de grensovergang is maar een paar kilometer.

Hoek, de plek waar Excelsior’31 zaterdag de eerste uitoverwinning van het seizoen hoopt te behalen, ligt op tien minuten rijden van het hotel. Zover is het nog niet, eerst ontspannen. Sommige spelers drinken een biertje terwijl ze televisie kijken of een potje poolen, de meesten houden het bij frisdrank.

Opvallend: de scheidsrechter van zaterdagmiddag verblijft op dezelfde locatie. En extra bizar: Gerrit Fikkert komt uit Hellendoorn. ‘Ik hoorde van de week dat Excelsior hier ook zou zitten, puur toeval’, zegt de arbiter.

‘Maar als ik morgen een beslissing tegen Hoek neem, krijg ik ongetwijfeld te horen dat ‘ik vast en zeker bij Excelsior in de bus mee terugreis’. Daar trek ik me niets van aan. De KNVB kijkt bij het aanstellen van scheidsrechters nu eenmaal niet naar de plek waar iemand vandaan komt. Ik heb Excelsior dit seizoen ook al eerder gefloten. Nu in Hoek, dat is natuurlijk wel heel ver van huis. Inderdaad, als je geen liefhebber bent, begin je er niet aan. Er moet trouwens geld bij, de hotelkamer alleen is al duurder dan de vergoeding die ik krijg...’

Fikkert is inmiddels al naar die hotelkamer, net als een aantal spelers van Excelsior’31.Kevin Aman nog niet. ‘Ik ben blij dat we al over zijn’, zegt hij. ‘Anders hadden we morgenochtend al om acht uur weg gemoeten, nu kunnen we wat langer liggen. Normaal slaap ik zaterdag ook uit, dit is wat mij betreft de best denkbare voorbereiding. Eerder dit seizoen naar Lisse en Katwijk gingen we wel op zaterdagochtend weg. Dat kon ik wel merken, toen die wedstrijden nog moesten beginnen waren mijn benen al lam.’

‘Mijn vriendin was niet zo blij toen ik zei dat we vrijdag al zouden vertrekken’, vertelt eerste doelman Arjan Kok. ‘Ze heeft ook wel een punt, deze situatie is wel heel extreem. Eigenlijk mag je de topklasse ook geen amateurvoetbal meer noemen. Ik ben ruim twintig uur per week bezig met de sport. Ik heb de afgelopen dagen overuren gedraaid om vandaag op tijd te kunnen zijn. Maar nu ik hier zo in het hotel zit heeft het wel weer wat, met z’n allen een weekendje op pad.’

Zaterdagochtend, half tien. De spelers druppelen in groepjes het restaurant van het hotel binnen om te ontbijten. Gelukkig, het is eindelijk droog na die bakken met regen de avond en nacht ervoor. Een van de gespreksonderwerpen kort na aankomst in de groep: gaat de ontmoeting wel door?

Dat zou toch wat zijn, vier uur in de bus naar Zeeland voor alleen een potje poolbiljart in het hotel... Dat blijkt gelukkig niet het geval, al snel wordt zaterdagochtend duidelijk dat van afgelasting geen sprake is.

‘Ik ga straks voor de wedstrijd nog wel even aangeven dat ik hier echt wil winnen, ik heb dat hele eind niet afgelegd om te verliezen’, klinkt Kok strijdlustig. ‘Je moet elk duel willen winnen, ook in Apeldoorn of in Hardenberg’, is de nuchtere trainersreactie van Dennis Demmers. Kok: ‘Ja, maar deze is extra bijzonder.’ Demmers: ‘Omdat we bij winst goede zaken doen op de ranglijst, niet vanwege de reis.’

Om vervolgens toch maar te knikken, want ook Demmers maakt een weekeinde zoals deze niet altijd mee. De selectie is na een ochtendwandeling inmiddels aan het ‘uitwaaien’ aan zee. Er wordt gelachen en gedold, het lijkt wel een schoolreisje. ‘Voor ons is dit eenmalig, dat maakt het leuk’, zegt verdediger John Lubbers. ‘Maar ik moet er niet aan denken dat ik bij Hoek zou spelen. Dan moet je om de twee weken op reis. Nou, dan gaat de lol er heel snel af.’

‘Mogen we al weg? Ik wil graag doelpunten maken.’ Karim Chengachi heeft alle kranten allang doorgebladerd als de ontmoeting langzaam dichterbij komt. Gezamenlijk pasta eten, teambespreking en dan echt op naar het sportpark.

Tijd om Hoek, de plaats waar het voor Excelsior’31 allemaal moet gebeuren, te bezoeken ontbreekt. Niet dat dat een groot gemis is. Het ‘centrum’ van Hoek bestaat uit een molen, supermarkt, wat cafeetjes en een basisschool. Een klein dorp van amper drieduizend inwoners, de plaatselijke voetbaltrots telt driehonderd leden. Ter vergelijking: Excelsior’31 heeft er vijftienhonderd.

Dankzij de financiële steun van een aantal grote sponsoren kan Hoek in de topklasse uitkomen. Hoek is daarmee ook meteen de hoogste spelende club uit Zeeland, de provincie heeft geen team in de ere- of eerste divisie. Het team telt geen enkele echte speler uit Hoek maar bestaat uit veel ex-profs uit België en de Nederlandse eerste divisie.

Doelman is Jörg van Nieuwenhuijzen, vorig jaar nog reservekeeper bij Heracles. Hij ziet dat zo’n achthonderd mensen de moeite hebben genomen het sportpark te bezoeken, waarvan tientallen uit Rijssen. Voor de meeste van die Excelsior-fans vormt de wedstrijd onderdeel van een weekendje Antwerpen.

‘Prachtig toch?’, zegt Demmers. ‘Vijftig man bij een uitduel op driehonderd kilometer afstand vind ik veel. Dat komt denk ik vooral doordat het de eerste keer is dat we hier spelen. Als je hier over vier jaar nog steeds naartoe moet, is het nieuwe eraf. Dan wordt de reis steeds een zwaarder obstakel voor supporters.’

Maar die supporters kunnen om kwart over vier wel met een glimlach weer richting de auto. Geen doelpunt van Chengachi, wel 2-0 winst. De lange trip is niet voor niets geweest, ook niet voor Remie. Hij mag vanwege een blessure bij Kok na rust keepen. ‘De busreis terug wordt voor mij persoonlijk een stukje prettiger’, lacht de sluitpost.

‘Veel spelers hebben vrijdag ontzettend moeten haasten om mee te kunnen, dan wil je daar ook wat voor terugkrijgen’, gaat aanvoerder Amanuel Isa verder. ‘Ookbij een nederlaag had ik gezegd dat deze voorbereiding de meest ideale was.’

Om er vervolgens aan toe te voegen dat Hoek-uit toch meer nadelen dan voordelen heeft. ‘Vrijdag weg, zaterdagavond laat thuis, laat ze maar degraderen en er een club uit de regio voor terugkomen. Maar je hebt nu wel tijd genoeg over om biertjes te drinken, ik lust er zeker een paar.’