Een gelijkspel dat aankomt als een nederlaag…

Wedstrijdanalyse Excelsior'31 - Oranje Nassau Groningen, door trainer/coach Dennis Demmers

Eindelijk kon er dan weer gevoetbald worden. De vraag is altijd weer hoe je uit de winterstop komt. Wij konden gelijk aan de bak, tegen ON Groningen.

Een ploeg die weliswaar onderaan staat, maar zeker niet onderschat mag worden, omdat er in de Hoofdklasse nou eenmaal geen slechte ploegen zitten. Sterker nog: iedereen kan van elkaar winnen.

We begonnen de wedstrijd gretig en creëerden - bij balbezit - een klein veldoverwicht. Een aantal goede snel lopende aanvallen leverden goede kansen op, maar helaas misten we de scherpte voor de goal.

Door onnauwkeurigheid in de passing werden er ook veel duels uitgevochten. Opvallend daarin was dat we teveel kopduels en duels over de grond verloren.

Voor het wedstrijdbeeld maakte dat niet uit, we hielden een overwicht en het was wachten op een doelpunt. Dat kwam er ook vlak voor rust.

Een snel uitgevoerde aanval, die netjes werd afgerond. Na rust startten we opnieuw goed en maakten al snel de 2-0.

We beleefden een goede fase, met snel combinatievoetbal, het was wachten op de 3-0. Doordat we niet scherp genoeg waren - voor de goal - en een aantal keren verkeerde keuzes maakten, wat betreft het ‘afgeven’ of ‘zelf schieten’ bleef dat het 3e doelpunt uit.

Dan komt een ‘vreemde’ fase. We verliezen - in balbezit - op eigenhelft de bal, de verdediging staat uit positie, waardoor er zomaar een spits alleen op goal kon aflopen, 2-1.

Daarna maakten we dezelfde fout als in de fase er voor. In plaats van op zeker vooruit te spelen voetbalden we terug, waardoor ON druk kon houden.

Een wilde hoge bal van ON belandde op de rand van de 16 meter. Niets aan de hand, want iedereen stond goed.

Maar het liep anders: we kopten de bal ongelukkig, schuin achteruit, in plaats van vóóruit, waarop de bal ook nog eens voor de voeten van een vrijstaande spits valt. Twéé tegendoelpunten binnen één minuut!

Na deze fase hebben we 5 minuten onder druk gestaan en mochten we van geluk spreken dat ON er niet nog één bij in schoot.

Van de schrik bekomen begonnen we aan een slotoffensief. Met 4 mensen voorin probeerden we nog een doelpunt te forceren en dat lukte bijna.

We kregen de kansen maar ook dit keer misten we de juiste scherpte en het laatste, kleine beetje geluk om de winnende treffer te maken.

Wat overblijft is een gevoel van onnodig verlies en ook van ‘schaamte’, voor al die trouwe supporters, die ondanks de slechte weersomstandigheden toch langs het veld stonden.

Binnen één minuut alles uit handen geven, dat kan en mag niet weer gebeuren. Maar goed, we moeten verder, ondanks de domper hebben we ook veel goede dingen gezien, waar we op voort moeten borduren.

De competitie is immers nog lang...