Eindelijk zit het lange seizoen erop en kunnen we gaan wennen aan het vakantie gevoel. Wie had gedacht dat we zolang zouden moeten wachten op dat vakantiegevoel.
Na (en tijdens) het veel besproken seizoen 2009/2010 stond de Technische Commissie voor een moeilijke opdracht. Deze luidde: flink bezuinigen en - als de topklasse een feit zou worden - minimaal 6e worden. De ‘laagste’ plek die recht gaf op nacompetitie.
Met de eindstand van het seizoen 2009/2010 nog in het achterhoofd leek het een bijna onhaalbare doelstelling voor menig supporter en voetbalkenner in Oost Nederland.
Nadat de overschrijvingstermijn verstreken was werd de balans opgemaakt en vertelden de feiten ons dat we behoorlijk wat ervaring ingeruild hadden, voor een flinke dosis jong elan.
Ook dit was weer een leuk onderwerp voor de criticasters binnen de club en de zgn. voetbal‘kenners’. Verhalen als ‘Pas maar op dat jullie niet degraderen’ waren dan ook geen uitzondering.
In de voorbereiding was al zichtbaar dat een aantal nieuwe spelers wel eens een belangrijke rol zouden kunnen gaan vervullen binnen het team.
Na het aftasten bij de eerste twee oefenwedstrijden wam bij een aantal van die spelers de ware aard al naar boven.
Een goede oefenreeks werd neergezet waarbij we veelal een beroep konden doen op de voltallige selectie en er gebouwd kon worden aan een ’vaste’ speelwijze.
Spelers hadden de tijd om aan elkaar te wennen en zo leerde iedereen de sterke en mindere punten van zijn medespelers kennen.
Wat ook opviel was de grote homogeniteit in de groep. Er werd hard gewerkt, veel geaccepteerd maar ook gediscussieerd, waardoor er duidelijkheid kwam en acceptatie op bepaalde momenten gevraagd werd, waardoor het een hecht team kon worden.
Met de traditionele afsluiting van de voorbereiding waren dan ook bijna alle ‘spelersvrouwen’ aanwezig, wat in feite voldoende zegt.
Dat een goede voorbereidingsperiode niets zegt over hoe je aan de competitie begint weet iedereen, daarom werd met spanning uitgekeken naar de openingswedstrijd tegen Flevo Boys.
In die wedstrijd hebben we een hele grote stap gezet naar een stabiel seizoen. We speelden er zeer volwassen en wonnen afgetekend.
Dit gaf veel vertrouwen en we dwongen in de volgende 4 á 5 wedstrijden behoorlijk wat respect af bij tegenstanders. We wonnen met speelsgemak, maar moet ook gezegd worden dat alles lukte.
De 1e periode wonnen we dan ook terecht, en een ‘onverwachte’ prijs werd gehaald. Na de eerste nederlaag volgde gelijk de 2e en dat was nieuw voor ons. We hadden tenslotte veel gewonnen.
Op dat soort momenten kom je erachter hoe sterk je daadwerkelijk bent als team.
Ook toen hebben we laten zien dat we er als collectief voor wilden gaan waarmee we de negatieve spiraal doorbraken. In feite gebeurde dit ook in een soortgelijke situatie, ná de winterstop.
Zo richting het einde van het seizoen zie je dat directe plaatsing voor de topklasse niet meer mis kan gaan. Reden voor een feestje zou je denken, op het moment dat je niet lager dan een 4e plek kunt eindigen, hoe anders kan het gaan…
Een bescheiden feestje werd er op het veld gevierd, dat zei veel over de groep.
Deze groep had zoveel vertrouwen dat ze nog maar één ding wilden: de titel!
En dat is ze gelukt. Een fantastische prestatie waarmee veel mensen de mond gesnoerd is. Een prestatie op basis van ‘no nonsens’ en keihard werken. Behaald door een hecht collectief (lees: de club Excelsior’31).
Als beloning mag je meedoen aan de kampioenscompetitie. Hierin konden we gelijk kennis maken met de (mogelijke) top van de toekomstige Topklasse.
Als we de voorspellingen moesten geloven hadden we geen schijn van kans en konden we beter niet spelen. We zijn met opgeheven hoofd de strijd om de landstitel ingegaan en hebben gedaan wat we konden.
IJsselmeervogels ‘uit’ was een fantastische happening. Veel supporters uit Rijssen, veel mensen uit Spakenburg en omgeving, wat leidde tot een mooie sfeer. In die wedstrijd liet IJsselmeervogels zien over een complete ploeg te beschikken.
We namen dan wel brutaal de leiding maar helaas won IJsselmeervogels de wedstrijd door een doelpunt in blessure tijd. Een terechte overwinning, met een beetje geluk hadden we daar één punt kunnen meenemen. Dat was zeker verdiend geweest, gezien de inzet en de wil die we toonden.
De 2e wedstrijd tegen Barendrecht ‘thuis’ speelden we een hele goede wedstrijd en legden ze onze wil op. Na de snelle 1-0 vergaten we de 2-0 te maken waardoor Barendrecht in een goede afloop bleef geloven.
Na rust ging de wedstrijd meer gelijk op, kansen waren er voor beide kanten nauwelijks totdat wij met 10 man kwamen te staan.
We leken de overwinning over de streep te trekken maar wederom kregen we een doelpunt tegen in blessuretijd waardoor we ‘slechts’ één punt op ‘De Koerbelt’ konden houden. Hiermee leken we uitgespeeld.
IJsselmeervogels kon in onze 3e wedstrijd het kampioenschap in Rijssen binnen halen en deed dit dan ook. 19 bussen met supporters uit Spakenburg waren meegereisd om ze aan te moedigen.
Ook de supporters uit Rijssen maakten er een mooi feest van waardoor we weer in een hele mooie ambiance konden spelen.
Met een magere 0-1 won Ijsselmeervogels, waardoor ze de kampioensschaal in ontvangst konden nemen.
De ploeg die er het meest aanspraak op maakte en er in de kampioenscompetitie met kop en schouders bovenuitstak werd de terechte kampioen.
Voor ons resteerde er nog één verre uitwedstrijd, in Barendrecht. Een wedstrijd die nergens meer om ging, maar toch gespeeld moest worden.
Eindelijk waren de schorsingen binnengekomen waardoor we 3 spelers moesten missen, waarmee ze gelijk hun schorsing wegspeelden.
Het 2e had nog een kans om zich te plaatsen voor de volgende ronde in de kampioenspoule, die hadden daarom de eerste keus, wat betreft spelers en wissels.
Voor ons een mooie gelegenheid alvast wat te proberen en jongens vanuit de A-jeugd mee te nemen.
In een redelijke wedstrijd van onze kant verloren we - na een 1-1 ruststand – middels twee tegendoelpunten die vielen in het laatste gedeelte van de wedstrijd, met 3-1.
We sloten de kampioenscompetitie daardoor af met 4 wedstrijden en 1 punt, 3x verloren en 1x gelijk, wat geen goed resultaat is.
We hebben hiermee een bepaald idee wat je in de Topklasse kan verwachten, aan niveau. Op dat niveau zullen wedstrijden op details en individuele kwaliteit beslist worden.
Voor elke ploeg zal een brede Topklasse’ waardige selectie een vereiste zijn om het hoofd boven water te kunnen houden. Blessures moeten opgevangen kunnen worden.
We gaan in ieder geval een nieuw seizoen in, een nieuwe klasse tegemoet waarin iedereen benieuwd zal zijn wat de Topklasse ons zal brengen.
Verre reizen, vroeg weg en laat terug zullen geen uitzondering op de regel zijn.
We hopen dan ook dat de supporters die ons dit jaar zo fantastisch aangemoedigd hebben ook dan weer van de partij zijn.
Door veel mensen binnen de club is veel gedaan om alles goed en sfeervol te laten verlopen om de groep een extra stimulans te geven en de randvoorwaarden te optimaliseren.
Neem bijvoorbeeld het vuurwerk bij de wedstrijden, de supportersbussen in de laatste wedstrijden, de vol gepakte staantribune bij thuiswedstrijden, de trouwe supporters die er ‘uit’ en ‘thuis’ zijn etc.
Maar ook de lunchpakketten bij alle uitwedstrijden, de kantine die langer open blijft als we met de 1e selectie een verre reis hebben gehad, het realiseren van het digitale schoolbord, zaken waarvoor alle lof uit gaat.
Bij deze wil ik namens de hele selectie iedereen bedanken voor de steun het vertrouwen en de goede zorgen van het afgelopen seizoen en een fijne vakantie wensen.
Op naar de topklasse.
Dennis Demmers.
maandag 7 juni 2010 /
Algemeen
(Bestel nú!) W.K. producten 'De Sterkerij' opbrengst deels naar Stichting 'Annemieke's Children Foundation'
.svg)
.svg)
.svg)
