Nog geen zicht op einde blessureleed Maarten Smit

Foto's copyright www.excelsior31.nl

Tijdens één van de laatste wedstrijden, in de reguliere competitie van Excelsior’31 2, kreeg Maarten Smit - bij een botsing met een Berkum verdediger - een ‘knietje’ in het bovenbeen. Deze was er de oorzaak van dat de 19-jarige aanvaller sindsdien nauwelijks of niet meer in actie kwam. Een invalbeurt, amper één week later, tijdens het kampioensduel tegen CSV Apeldoorn, was medisch misschien dan wel verantwoord, achteraf heeft de student bedrijfskunde aan de UT Twente er spijt van als haren op zijn hoofd.

Schade
Maarten Smit: ‘In eerste instantie zag de blessure er niet zo ernstig uit. Het leek dan ook bij een bloeduitstorting te blijven. Er is een echo gemaakt waaruit bleek dat er gelukkig niets kapot was. De diagnose was dat er een haarscheurtje in het bovenbeen zat, dat zou met rusten moeten herstellen. Een goeie 14 dagen later gleed ik thuis uit en zwol het been flink op. Er zijn vervolgens gelijk foto’s gemaakt, waar de schade ook nu weer mee bleek te vallen. Met rusten zou het vanzelf overgaan, werd me verteld.’

Balen
‘Via fysio Franklin Achterhuis ben ik na verloop van tijd doorverwezen naar het ziekenhuis, in Almelo. Er kwam maar steeds geen schot in de zaak. Ik was het spuugzat. De dienstdoende chirurg had echter weinig ervaring met dit soort van blessures en kon me daarom niet verder helpen. Ik werd daarom doorverwezen naar het Academisch Ziekenhuis, in Leiden. Na weken wachten is er nu eindelijk zicht, aan het eind van de tunnel. Dinsdag 16 augustus kan ik terecht, in Leiden.’

Titel
Door de hardnekkige blessure miste Maarten Smit de kampioenswedstrijd van Excelsior’31, uit bij VVOG 2. Ook de aansluitende landskampioencompetitie moest Maarten volledig aan zich voorbij laten gaan. Dáár baalt hij dan ook nog het meeste van. ‘Zonder de andere jongens tekort te willen doen ben ik er heilig van overtuigd dat we méér kans op het landskampioenschap hadden gehad, wanneer ik mee had gedaan. Nu zaten we wel erg dun in de aanvallers. Dat is volgens mij dan ook mede de oorzaak dat ASWH 2 er met de titel vandoor is gegaan…’

Latijn
Voor de kwetsuur van Maarten is een fraaie, Latijnse naam. Oftewel: ‘nonhereditary myositis ossificans’, gemakshalve ook wel ‘Myositis ossificans’ genoemd. Vrij vertaald betekent het ‘een verharding cq. verkalking op de plaats van een geblesseerde spier’. Het is dan ook daarom dat Maarten zijn bovenbeen slechts 90 graden kan buigen, verder gaat absoluut niet.

Vriendengroep
Maart Smit maakt ook dit seizoen deel uit van de 1e elftal selectie van Excelsior’31, het 2e jaar in de Topklasse en Maarten’s derde, bij de eerste elftalselectie. Waar vrienden Marco Stegeman, Dylan Siemerink onlangs op vakantie naar het buitenland vertrokken, kozen Gerald ten Hove, Wim Oosthoek en óók de geblesseerde Maarten Smit voor een verblijf op de thuisbasis. Om maar geen training of wedstrijd te hoeven missen.

Oproep
Maarten Smit: ‘Ik baal als een stekker dat ik de voorbereiding op een nieuw seizoen in de Topklasse moet missen. Ik heb totaal geen idee wanneer deze ellende voorbij zal zijn. Je kunt beter een been breken, dan de blessure waar ik nu mee aan het kwakkelen ben. Het schiet allemaal niet op en da’s stevig balen!’

Keuze voor clubs in de regio
Zoals gememoreerd maakten Marco Stegeman (DOS’37) en Dylan Siemerink (Enter Vooruit), uit Maarten’s vriendengroep de overstap naar clubs van een wat lager elan, dan de Topklasse. Hoe staat Maarten Smit tegenover hun keuze? ‘Ik heb begrip voor hun keuze. Zij zaten in een situatie waarin ze weinig uitzicht hadden om binnen afzienbare tijd in het eerste elftal te kunnen spelen. Het geloof was min of meer weg. Ze voelden geen vertrouwen vanuit de club. In zo’n min of meer uitzichtloze situatie is het naar mijn mening verstandig om verder te kijken. Voetballen in een eerste elftal is toch anders dan in het tweede elftal bij Excelsior ’31. Er zijn genoeg voorbeelden van jongens die een stapje terug doen om er vervolgens weer twee vooruit te maken.’

Investeren
‘Natuurlijk helpt deze blessure mij niet, om een basisplaats in het eerste elftal van Excelsior’31 te verdienen. Dat snapt iedereen. Ik ben niet iemand die een x-aantal jaren er voor uit trekt om in het 1e elftal te komen, bij Excelsior’31. Het is wat mij betreft meer een kwestie van perspectieven zien. Ik ben er van overtuigd dat ik de kwaliteiten heb om te slagen bij Excelsior ’31. Dit zal na het herstel van mijn blessure ook de doelstelling worden. Ik ben immers nog niet klaar bij Excelsior ’31!’