‘’We moeten ophouden onszelf een ’natuurgras-obsessie’ aan te praten’’

Er zijn weinig voetballers die beschikken over een enigszins acceptabele dosis zelfkennis. Tom Brummelhuis, robuuste centrumverdediger van hoofdklasser Excelsior’31, vormt daarop een uitzondering. De 27-jarige docent geschiedenis, maatschappijleer en aardrijkskunde aan het Bonhoeffer College in Enschede, kent zijn beperkingen als geen ander.

‘’Bal afpakken, de tegenstander uitschakelen en de bal inleveren bij iemand met eenzelfde kleur shirt als ik. Dát is mijn taak. Moeilijker moet je het niet maken’’, aldus de sympathieke Hengevelder. Dat ‘analist’ en voormalig toparbiter Eric Braamhaar na afloop van het gewonnen thuisduel tegen SDC Putten voor de camera van Excelsior’31 TV opmerkte geen hoge pet op te hebben van de laatste linie bij Excelsior’31 kan Brummelhuis nauwelijks deren.

Integendeel. Tom Brummelhuis: ‘’Excelsior’31 heeft in de voorste linie vijf aanvallers van top-amateurniveau. Alles op de aanval zetten zou dan ook dodelijk zijn tegen ons. Wat ik daarmee bedoel is dat tegenstanders gedwongen worden keuzes te maken. Dat zag je afgelopen zaterdag ook. SDC Putten liet ons bewust het spel maken. Wij lieten ons niet uit de tent lokken en daardoor zal het publiek zich zo nu en dan hebben afgevraagd waar het naar zat te kijken. Het leek bij vlagen op een schaakspel.’’

‘’In de rust hamerden met name de ervaren jongens, als Niek Davina en Hielke Penterman, er op dat we achterin nadrukkelijker als een blok moesten opereren. In de eerste helft glipte ons er nog wel eens een Puttenaar tussendoor. Met als grootste kans de situatie waar Melvin Koetsier ons redde.’’

‘’Voor mij is zaterdag de eerste keer dat ik tegen Staphorst voetbal. Ik heb veel over ze gehoord, met name de laatste paar dagen. Inmiddels ben ik me er bewust van dat het een fysiek sterke tegenstander is, die daarnaast beschikt over een aantal zeer balvaardige aanvallers en middenvelders. Dat Excelsior’31 het structureel lastig heeft tegen ze is mij wel duidelijk geworden.''

''Steevast komt dan ook het woord ’natuurgras’ voorbij. Ik vind dat we eens moeten ophouden onszelf een ’natuurgras obsessie’ aan te praten. Straks ga je er nog in geloven óók! Natuurlijk weet ik ook dat Excelsior’31 een spelletje hanteert dat het beste rendeert op kunstgras. Het kan desondanks niet zo zijn dat we op natuurgras met de handen in het haar staan en van de ene op de andere dag het voetballen verleerd zijn.’’

‘’Staphorst mag dan wat ondermaats gestart zijn. De negende positie op de ranglijst is beneden hun stand. De meeste zogenaamde voetbalkenners hebben vooraf Staphorst ongetwijfeld getipt als potentiële titelkandidaat.’’

‘’Wie ónze voorbereiding op het huidige seizoen heeft gezien kan amper geloven dat wij na acht duels de ranglijst aanvoeren, samen met Berkum. Zowel Excelsior’31 als ongetwijfeld ook Staphorst zal zich niet van de wijs laten brengen en na dertig wedstrijden staan waar ze hóren te staan, mag je aannemen.’’

‘’We hebben een unieke kans om de eerste periode te pakken. Dat is sowieso een prijs. Dan dienen we wel ongeschonden uit de komende twee duels te komen. Staphorst ‘uit’ en Ajax ‘thuis’ zijn nou niet bepaald de gemakkelijkste tegenstanders.‘’

‘’Hier ben ik voor naar Rijssen gekomen. Ik wil weten waar mijn max ligt. Ik ben blij met de kans die de TC van Excelsior’31 me gegeven heeft en heb het prima naar de zin in Rijssen. We zijn een écht team, een hecht collectief. Dat merk je aan alles. Het plezier straalt er dan ook vanaf.’’

Tom Brummelhuis is bezig aan zijn eerste seizoen in Rijssen. Op 23-jarige leeftijd verkaste hij van het plaatselijke WVV’34, in zijn geboortedorp Hengevelde, naar het grote HSC’21. Daar belandde hij aanvankelijk in het tweede elftal. In zijn tweede seizoen kreeg hij de nodige speelminuten in de hoofdmacht, maar een vervelende knieblessure gooide roet in het eten en wierp Brummelhuis’ ambities terug. Daardoor belandde hij op het tweede plan, in Haaksbergen.

‘’Ik had de pech een zevental prima verdedigers vóór me te hebben, bij de eerste elftalselectie van HSC’21. De concurrentie was er moordend. Na drie seizoenen kreeg ik van de TC de boodschap dat ze niet met mij door wilden. Dat viel behoorlijk rauw op mijn dak. Ik heb even met de gedachte gespeeld terug te keren bij WVV’34.’’

‘’Excelsior’31 was daarom voor mij de uitgelezen mogelijkheid een (laatste?) kans te wagen, op hoofdklasseniveau. Ik ben blij dat ik de stap gemaakt heb en heb er geen seconde spijt van. Ik hoop dat we deze lijn door kunnen trekken en de positie op de ranglijst kunnen behouden. Een mooiere uitdaging kun je niet hebben, toch?’’