Wedstrijdanalyse WSV (Apeldoorn) – Excelsior’31, door trainer/coach Dennis Demmers
Na 2 oefenwedstrijden stond er eindelijk weer eens een officiële wedstrijd op het programma. Gezien de 2 gespeelde oefenwedstrijden was het voor iedereen duidelijk dat er uit een heel ander vaatje getapt moest worden, wilden we kans maken tegen WSV.
In de oefenwedstrijden waren de instelling, het voetballend vermogen - maar ook de duelkracht - ver beneden de maat, waardoor we wedstrijden speelden waar weinig mensen warm van konden lopen. En er bovendien geen goed resultaat werd behaald.
De groep beloofde echter beterschap en vertelde dat ze - in de wedstrijden waar het om het ‘echie’ gaat - er zouden staan.Ondanks het verouderde, harde kunstgras en de slechte verlichting begonnen we uitstekend aan de wedstrijd.
We waren fel, speelden in een hoog tempo en er werden weinig fouten gemaakt. Door het hoge tempo drukten we WSV met de rug tegen de muur, waardoor het wachten was op het eerste doelpunt. Deze kwam dan ook uit een goed opgezette aanval, die netjes uit de draai werd ingeschoten.
We bleven scherp, maar wat nog belangrijker was: het baltempo bleef hoog, waardoor WSV alleen maar aan verdedigen toe kwam. Uiteindelijk scoorden we nog een 2e doelpunt, wat zeker terecht was, gezien de verhoudingen in het veld.In de rust wisselden we Jan Michels en brachten Bas Boksebeld, die na 2 maanden (lies)blessureleed weer hersteld is.
WSV probeerde een snel doelpunt te forceren. Ze gingen pressie en ‘1 op 1’ spelen, op het hele veld. Na een kleine 9 minuten in de 2e helft kreeg WSV een vrije trap, door een onnodig overtreding, van onze kant, randje de 16 meter. Het eerste schot belandde in de muur, maar de rebound werd - via een speler van ons - binnengeschoten. Een te vroeg tegendoelpunt, waardoor WSV hoop op een beter resultaat kreeg.
Dat we mentaal gegroeid zijn bleek wel uit de fase daarna. We waren geduldig en maakten goed gebruik van de gegeven ruimte. Hierdoor kregen we drie 100% kansen, die we helaas niet verzilverden. De 4e kans was uiteindelijk wél raak, waardoor - gezien de veldverhoudingen - de wedstrijd gespeeld leek.
Doordat WSV de bal niet uitspeelde - bij een blessure van ons - en er bij ons vanuit werd gegaan dat dit wél zou gebeuren - wat natuurlijk nóóit mag voorkomen! - kreeg WSV de ruimte, die we ze nou net niét moesten geven.
Gevolg: de aansluitingstreffer. In de laatste minuten maakten we het onszelf erg moeilijk, door te gehaast te voetballen en verkeerde keuzes te maken.
In plaats ‘op zeker’ te gaan, probeerden we in de buurt van het eigen doel te combineren, wat een aantal keren maar net goed afliep. Diep in blessure tijd ging het echter goed mis en schoot WSV de gelijkmaker binnen. Een hele goede leer voor de volgende keer! Zoals ik al opmerkte zijn we mentaal gegroeid. Als je op deze manier de gelijkmaker voor de kiezen krijgt en vervolgens de strafschoppenserie foutloos neemt, dan verdiend dat een groot compliment, ook voor het vertoonde spel.
Het team heeft de belofte waargemaakt en het opnieuw in grote getale opgekomen publiek uit Rijssen laten zien waar we toe in staat zijn.
Nu is het zaak de eerste competitiewedstrijd winnend af te sluiten, zodat we ook dáár goed beginnen en de aansluiting met de bovenste plaatsen houden.woensdag 28 januari 2009 /
Algemeen
woensdag 28 januari 2009 /
Algemeen
Roep om kunstgras steeds luider bij Excelsior
.svg)
.svg)
.svg)
